نقد و بررسی فیلم تیک آف ( Take off )

تیک آف  باکارگردانی  احسان عبدی‌پور (زاده ۱۸ آبان ۱۳۵۹ - بوشهر) و بازی مصطفی زمانی ، پگاه آهنگرانی ، رضا یزدانی ، سوگل قلاتیان و حمزه مقدم

ماجرای چند دوست و رابطه انها را روایت میکند که بعد از چند سال دوست دیگر  آنها از راه میرسد و با شرط بندی هایی که در ابتدا شوخی به نظر میرسد ، مسیر زندگی همه انها دستخوش تغییر می گردد.

(ابن بار داستان فیلم را لو نخواهم داد...)

- چرا باید این فیلم را ببینیم؟؟؟

از یک فیلم  خوب چه میخواهیم ؟

هیجان انگیز باشد؟؟؟ بتواند بیینده را بخنداند؟؟؟ در لحظه مناسب بتواند شما را میخکوب کند؟؟؟ به فکر  فرو ببرد یا  حتی بگریاند ؟؟؟

تیک آف فیلمی است که برای آشتی با سینمای ایران کاملا مناسب است.سینمایی که خواهر برای در آغوش گرفتن برادرش عاجز است و هنوز برای بیان احساسات بازیگرانش چالشهایی فرازمینی را تجربه میکند. هرچن که اثار بوجود امده در این شرایط خلاقیتهای خاص خودشان را میطلبد.

نقطه قوت فیلم لحجه شیرین و خوشایند بوشهری است که ناخوداگاه شما را جذب فیلم میکند. حاضر جوابی ها و تیکه انداختن ها با این لحجه  در میان دیالوگ ها حتما لبخند را به لبهای شما میهمان خواهد کرد.آشنا کردن نامحسوس فیلم با زندگی و فرهنگ جنوبی که هر از گاهی به گوشه های فیلم سرک میکشد هم خالی از لطف نیست.

داستان بکر فیلم هم که پر از فراز و نشیب است میتواند شما را ظرف چند دقیقه از این رو به ان رو کرده و شما را در مخمصه احساس گرفتار کند.

نماهنگ زیبا و صدای دلنشین رضا یزدانی و نوای مسحور کننده نی انبان که بیننده برای دقایقی از حال و هوای فیلم بیرون میبرد.

- نکات قابل تامل فیلم چیست؟

اولین چیزی که با شما همراه میشود و تا انتهای فیلم شما را با خود خواهد برد روایت اول شخص و صدای گرم و بغض کرده مصطفی زمانی است که از نقاط قوت فیلم است گرچه گاهی لهجه بوشهری فراموشش میشود اما ماجرا انقدر پیچیده است که قطعا اهمیتی نخواهد داشت.

دومین چیزی که شاید شما هم مانند من از خودتان بپرسید این است : رضا یزدانی مابین این بلبشو چه میکند؟؟؟هرچند که با بازی معقول خودش به این نتیجه خواهید رسید که از پس ازمونی سخت، سربلند بیرون آمده است.

سومین مورد قابل تاملاین فیلم بازی بازیگران به همراه نابازیگران و هارمونی بدست امده و تکمیل نقشها توسط یکدیگر است

البته سکانسهای فو ق العاده ای هم داریم که  به عنوان مثال دیدار و هم دردی  دایی نبی با فائز  است و دیالوگهای محشری مانند :

"همه چی از اون سیب اولی شروع شد. خدا گفت: آدم نخور خرابن ... ادم گفت: باشه . تو درست میگی ها ولی مو باید امتحان کنم " ادمیزاد تو 4 سالگی همه چی و میفهمه بقیه عمر به این میگذره که ...مو میخوم  امتحان کنم  ..." 

و یا "رفتم کنسرت متالیکا تا سه شب نخوابید م  باقی عمرم دیگه  متالیکا گوش ندادم... فائز سیر تو چشام کن( نگاه کن)   امتحان کردم و دیگه گوش ندادم"

یا سکانس  حرف زدن اتنا با  شیرو

"تا کی میخوای  دریا بمونی

تا وقتی که ابشش در بیارم برم لای مرجانا یه عروس دریایی بگیرم"

و یا در سکانس خدا حافظی شیرو  وقتی فائز  ازاو میپرسد  که اگر ماشین زمان داشت به گذشته میرفت یا آینده پاسخش زیباست که میشکستمش تا در زمان حال و با شما باشم"

و در کل  انقدر حرفهایی در حد  متوسط به بالا و زیبایی داردکه میشود ساعتها راجع به ان نوشت...

- مواردی که در فیلم باید بیشتر مورد توجه قرار میگرفت:

اولین مورد چالش لهجه بوشهری است که مانند تیغ دو لبه عمل کرده است.همانطور که اجرای بینقصش توسط بازیگران  بومی  میتواند فیلم را بالا بکشد همانطور هم  فراموشی ان توسط بازیگران تهرانی به نقطه ضعفی برای فیلم بدل شده است . هر چند که مطمعنا عبدی پور  به خاطر بومی بودن تلاش خود را در این زمینه داشته ولی کاملا مشخص است که گاهی رشته کار ازدستش در رفته...

دومین مورد عدم انطباق کارگردانی فیلم ، بر روی یک خط مستقیم است. "کارگردانی" آنقدر فراز و فرود دارد که گاهی نابازیگران در ایفای نقش از بازیگران به نام فیلم ، پیشی میگیرند. گرچه بسیار بعید به نظر میرسد که این امر به صورت تعمدی صورت گرفته باشد...

سومین مورد جمع و جور کردن داستان باسرعت نور است .دلیل ان هرچه که هست از کمبود بودجه فیلم تا سانسور وزارت فرهنگ و ارشاد و ... باعث شده که کیفیت دیداری و مفهومی فیلم شدیدا افت پیدا کند و  بیننده را دچار سردرگمی کرده و از اوج هیجان بازیهای بچگانه که تبعات سنگینی برای همه انها دارد ، بیرون اورده و گهگاه حوصله سر بر بشود.  به عنوان مثال دلیل وجود ان نماهنگ وسط فیلم چیست؟چرا برای صحنه های نماهنگ توضیحی قبل یا بعد ان داده نمیشود و و و ...

نکته بعدی حضور کم رنگ شخصیت برادر فائز بود که در موافقت با دیالوگ فائز که میگفت "بهتر بود در میان این همه گرفتار او نبود " باید گفت که کاملا حق با اوست  شخصیت دامون باز معلوم نیست قربانی زمان فیلم شده یا بودجه اش .در هر حال بارگرانی است که بر گردن فیلم و عبدی پور تا به اخر امده ولی بهره چندانی نداشت و به نوعی شاید اگر نبود بهتر بود.

دعوا ها همانطور که الکی الکی شکل میگیرند همانطور هم بی مورد پایان میپذیرند.

در کل  خارج از مسائل حرفه ای فیلمخوبی را  مشاهده خواهید کرد که شاید آنرا به سایر دوستانتان نیز توصیه کنید...