معرفی فیلم anna محصول 2019

"آنا" انگلیسی (Anna) یک فیلم در ژانر جاسوسی، مهیج، و اکشن به کارگردانی "لوک بسون" است که در سال ۲۰۱۹ منتشر شد. از بازیگران آن می‌توان به ساشا لوس، هلن میرن، لوک ایوانز، و کیلین مورفی اشاره کرد.

قبل از هر چیز باید بگویم که اینبار از فیلم حرفی نخواهیم زد  و همین دو سطر بالا برای بیان کل فیلم کافی است و بیشتر درد دل خواهیم داشت

خیلی وقته که یه سوال ذهنمو مشغول کرده این سوال تقریبا بعد از مرگ (مرحوم استاد داریوش مهرجویی)  اصلا تعجب نکنین !!! البته وقتی میگم مرحوم واسه اینه که ما خودمون کشتیمش، بله ما، وقتی سر چهار راه فیلم "سنتوری" شو دونه ای 500 تومن میخریدیم و فکر نمیکردیم که که تو این مملکت با این وضع و اوضاع اقتصادی وقتی یه نفر دارو ندارشو میزاره پای یه کار هنری و تو اونو داری وسط خیابون واسه چندر غاز سود حراج میکنی و اون بنده خدا هم داد و هوارش بالاست که نکنین به خدا این کار که دست به دست میفروشینش بالاش هزینه گذاشتیم ، داشتیم میکشتیمش. همینطور شد که وقتی با ایل و تبار و سورنا و دهل و تبلیغ و توصیف واسه فیلم بعدیش رفتم مضحکه خاص و عام شدم.

 هیچوقت یادم نمیره چقدر یکه خوردم واسه اون فیلمی که ارزش دیدن رو داشت یا نداشت که هنوزم هم نفهمیدم چی بود و چی شد. که بعد ها فهمیدم فیلمی به سفارش سردار قالبیاف بود و شهرداری تهران که نه ارزش سازی بود نه فرهنگ سازی و نه از استاد انتظار چنین فیلمی رو داشتم. اون شب بعد فیلم کمی پیاده روی کردیم و راجع به سطح پایین فیلم گپ و گفتی داشتیم از حرصمون میخندیدیم. ولی من همش تو ذهنم میچرخید که از گاو و هامون و پری تا سنتوری و نارنجی پوش چقدر راهه؟ تو این چهل سال که از 1348تا 1390 طول میکشه چی بر سر استاد اومد یا آوردن و یا آوردیم که از فیلمی که به عنوان اصول و تئوری فیلمسازی یاد میشه به اینجا برسه؟؟؟ این فراز و فرود و نهایتا سقوط منبعث از چیه ؟؟؟

این پرسش بی پاسخ که البته جوابهایی هم براش دارم اما به دلایل شخصی قابل بیان نیست، هنوز هم هر چند وقت به سراغم میاد و ته وتوی ذهنم و قلقلک میده تا اینکه همین هفته پیش فیلمی که با کلی سر و صدا از کاردگردان مورد علاقه ام اکران شد و دیدم." فیلم آنا از لوک بسون"  شاید باور نکنین بعد از یکبار تماشای فیلم مجبور شدم به فاصله یک روز دوباره فیلم رو تماشا کنم تو اون یک روز مدام با خودم کلنجار میرفتم و دقیقا همون حسی رو داشتم که بعد از تماشای نارنجی پوش بهم دست داده بود. فیلم رو دوباره دیدم حتی برای بار سوم هم دیدم اما برام هیچ فرقی نکرد. آقای بسون برا شما چه اتفاقی افتاد که از آبی بیکران و لئون و نیکیتا  به  والرین و آنا رسیدی ایا شما هم مشکلات اداری و اجتماعی و بد عهدی مردم و تماشاگر و ... استاد مهرجویی را داشتی؟؟؟

شاید عجیب باشد ولی هر دو این هنرمندان عزیز و گرانقدر تقریبا با اختلاف یک نسل در یک مقطع زمانی فیلمسازی کرده اند. اولی در اوج محرومیت و کمبود امکانات و عدم حمایت و مدیریت از سطوح بالا 30 فیلم ساخته و دیگری در بهترین شرایط و امکانات خاص و امکان استفاده از تکنولوژی روز و ... 19 فیلم ساخته پس امکانات و سایر مسایل نیز پاسخگوی سوال ما نیست.

فراز و فرود منطقی است در این بحثی نیست ولی ایا اینکه همیشه انتظار بر این باشد که فیلم بعدی باید یک سر وگردن از فیلم قبلی بالاتر باشد غیر منطقی است؟ واگر جواب بله است پس آنگاه در مقابل سقوط و افول چه کار باید کرد؟؟؟ ایا باید قید تمام کارهای بعدی او را بزنیم و دیگر با کارگردان ها فیلمها را دنبال نکنیم و فقط در پی محتوی جدید از کارهای جدید باشیم؟؟؟  او را در زمان قیاس کنیم؟ یا با هم سطح هایش مقایسه کنیم؟؟؟ آیا باید قید هنر واقعی دهه های 70 تا 90 میلادی را بزنیم و دیگر امیدی برای دیدن آن لحظه های ناب نداشته باشیم و تا اخر عمر با کمپانی مارول بسازیم و با انواع اقسام قهرمانهای کمک استریپ تینیجری بسوزیم و بسازیم.

استاد مهرجویی ها لوک بسونها، ایا وظیفه شما ساخت قهرمانهایی برای نسلهای آینده نبود؟ ایا رسالت شما بیان و ارائه نمایی از یک دنیای بهتر مانند انچه سالها پیش برایمان نشان می دادید نبود؟ فکر میکنید برای کسانی که واقعا عاشق سینما هستند کاپیتان امریکا ، اسپایدرمن ، ... جای لئون و هامون شما را میگیرد؟؟؟

چه بر سر آن هنر درخشنده و پاک و خالص که بیانگر نبوغ وجاذب مخاطب بود، آمده؟

 ایا ذائقه هنرمندان ما عوض شده است؟ و اگر هنرمندان ما عوض نشده اند آیا مفهوم هنر عوض شده و یا شاید مخاطب عامی مثل من، از توانایی رساندن خود به مفهوم امروزی هنر عاجز مانده است و یا ما در دام نوستالژی گیر افتادیم و مزه هنر معاصر به مذاق ما خوش نمی آید.

و سوال اصلی این است : مگر قرار نبود هنر مترقی باشد؟